دو نوع اصلی از حسگرهای تصویر دوربین الکترونیکی

دو نوع اصلی از حسگرهای تصویر الکترونیکی عبارتند از: دستگاه با شارژ (CCD) و سنسور پیکسل فعال (سنسور CMOS). هر دو حسگر CCD و CMOS مبتنی دکل دوربین بر فناوری فلز-اکسید-نیمه هادی (MOS) هستند، با CCD های مبتنی بر خازن های MOS و سنسورهای CMOS مبتنی بر تقویت کننده های MOSFET (ترانزیستور اثر میدانی MOS). حسگرهای آنالوگ برای تشعشعات نامرئی تمایل به درگیر کردن لوله‌های خلاء از انواع مختلف دارند، در حالی که حسگرهای دیجیتال شامل آشکارسازهای صفحه تخت هستند.

دو نوع اصلی حسگرهای تصویر دیجیتال عبارتند از: دستگاه با شارژ (CCD) و حسگر پیکسل فعال (سنسور CMOS) که در فناوری‌های MOS مکمل (CMOS) یا MOS نوع N (NMOS یا Live MOS) ساخته شده‌اند. هر دو سنسور CCD و CMOS مبتنی بر فناوری MOS هستند، با خازن‌های MOS بلوک‌های سازنده CCD و تقویت‌کننده‌های MOSFET بلوک‌های ساختمان سنسور CMOS هستند.

دوربین‌های ادغام‌شده در محصولات مصرفی کوچک معمولاً از سنسورهای CMOS استفاده می‌کنند که معمولاً ارزان‌تر هستند و مصرف انرژی کمتری در دستگاه‌های باتری‌دار نسبت به CCD‌ها دارند. سنسورهای CCD برای دوربین‌های ویدیویی با کیفیت پخش بالا استفاده می‌شوند و سنسورهای CMOS در عکاسی ثابت و کالاهای مصرفی غالب هستند. هزینه کلی یک نگرانی عمده است. هر دو نوع سنسور وظیفه یکسانی را برای گرفتن نور و تبدیل آن به سیگنال های الکتریکی انجام می دهند.

هر سلول سنسور تصویر CCD یک دستگاه آنالوگ است. هنگامی که نور به تراشه برخورد می کند، به عنوان یک بار الکتریکی کوچک در هر سنسور عکس نگه داشته می شود. بارهای موجود در نزدیکترین خط پیکسل به (یک یا چند) تقویت‌کننده خروجی تقویت شده و خروجی می‌شوند، سپس هر خط پیکسل بارهای خود را یک خط به تقویت‌کننده‌ها نزدیک‌تر می‌کند و خط خالی نزدیک‌ترین به تقویت‌کننده‌ها را پر می‌کند. سپس این فرآیند تا زمانی تکرار می شود که تمام خطوط پیکسل شارژ و خروجی خود را تقویت کنند.