دوربین های باکس به عنوان دوربین های مقرون به صرفه معرفی شدند

دوربین های باکس به عنوان دوربین های مقرون به صرفه معرفی شدند و کنترل های کمی داشتند. مدل‌های Brownie جعبه اصلی دارای منظره‌یاب رفلکس کوچکی بودند دکل دوربین که در بالای دوربین نصب شده بود و فاقد دیافراگم یا کنترل‌های فوکوس و فقط یک شاتر ساده بود. مدل‌های بعدی مانند Brownie 127 دارای منظره‌یاب‌های نوری با دید مستقیم بزرگ‌تر همراه با یک مسیر فیلم منحنی برای کاهش تأثیر نقص در لنز بودند.

با توسعه فناوری لنز دوربین و رایج تر شدن لنزهای با دیافراگم باز، دوربین های فاصله یاب برای تمرکز بیشتر معرفی شدند. مسافت یاب های اولیه دارای دو پنجره منظره یاب مجزا بودند که یکی از آنها به مکانیسم های فوکوس متصل است و با چرخاندن حلقه فوکوس به راست یا چپ حرکت می کند. این دو تصویر مجزا روی یک صفحه نمایش شیشه ای گرد هم آورده شده اند. هنگامی که خطوط عمودی در جسم مورد عکسبرداری دقیقاً در تصویر ترکیبی به هم می رسند، جسم در فوکوس است. یک منظره یاب ترکیب معمولی نیز ارائه شده است. بعداً منظره یاب و مسافت یاب با هم ترکیب شدند. بسیاری از دوربین‌های مسافت یاب دارای لنزهای قابل تعویض بودند که هر لنز به پیوندهای فاصله یاب و منظره یاب خود نیاز داشت.

دوربین های فاصله یاب در نیم و فول فریم 35 میلی متری و رول فیلم (فرمت متوسط) تولید شدند.

یک دوربین فیلمبرداری یا یک دوربین فیلمبرداری مشابه دوربین عکاسی عمل می کند، با این تفاوت که مجموعه ای از تصاویر ثابت را به صورت متوالی و معمولاً با سرعت 24 فریم در ثانیه ضبط می کند. هنگامی که تصاویر ترکیب شده و به ترتیب نمایش داده می شوند، توهم حرکت به دست می آید.