تمام عکاسی ها تک رنگ یا سیاه و سفید بودن

در اصل، تمام عکاسی ها تک رنگ یا سیاه و سفید بودند. حتی پس از اینکه فیلم رنگی به آسانی در دسترس قرار گرفت، عکاسی سیاه و سفید به دلیل هزینه کمتر، دکل دوربین پایداری شیمیایی و ظاهر عکاسی "کلاسیک" آن برای چندین دهه به سلطه خود ادامه داد. تن ها و کنتراست بین نواحی روشن و تاریک، عکاسی سیاه و سفید را مشخص می کند. تصاویر تک رنگ لزوماً از رنگ‌های سیاه خالص، سفید، و سایه‌های متوسط ​​خاکستری تشکیل نشده‌اند، اما بسته به فرآیند می‌توانند سایه‌هایی از یک رنگ خاص را شامل شوند. برای مثال، فرآیند سیانوتایپ، تصویری متشکل از رنگ‌های آبی ایجاد می‌کند. فرآیند چاپ آلبومین که در سال 1847 به طور عمومی فاش شد، رنگ های قهوه ای ایجاد می کند.

بسیاری از عکاسان به تولید برخی از تصاویر تک رنگ ادامه می دهند، گاهی اوقات به دلیل ماندگاری ثابت آرشیوی مواد بر پایه نقره هالید خوب پردازش شده است. برخی از تصاویر دیجیتال تمام رنگی با استفاده از تکنیک‌های مختلف برای ایجاد نتایج سیاه و سفید پردازش می‌شوند و برخی از تولیدکنندگان دوربین‌های دیجیتالی تولید می‌کنند که منحصراً تک رنگ می‌گیرند. از چاپ تک رنگ یا نمایشگر الکترونیکی می توان برای نجات برخی عکس های رنگی گرفته شده که در شکل اصلی خود رضایت بخش نیستند، استفاده کرد. گاهی اوقات هنگامی که به عنوان تصاویر سیاه و سفید یا با رنگ تک رنگ ارائه می شوند، موثرتر هستند. اگرچه مدت‌هاست که عکاسی رنگی غالب بوده است، اما هنوز هم تصاویر تک رنگ عمدتاً به دلایل هنری تولید می‌شوند. تقریبا تمام دوربین دیجیتال دوره‌ها گزینه‌ای برای عکاسی تک رنگ دارند و تقریباً همه نرم‌افزارهای ویرایش تصویر می‌توانند کانال‌های رنگی RGB را ترکیب کرده یا انتخابی حذف کنند تا یک تصویر تک رنگ از یک عکس رنگی تولید کنند.