اپتیک معمولاً رفتار نور مرئی، فرابنفش و مادون قرمز را توصیف می‌کند

پتیک شاخه‌ای از فیزیک است که رفتار و خواص نور را مطالعه می‌کند، از جمله برهمکنش‌های آن با ماده و ساخت ابزارهایی که از آن استفاده می‌کنند یا آن را تشخیص می‌دهند.دکل دوربین اپتیک معمولاً رفتار نور مرئی، فرابنفش و مادون قرمز را توصیف می‌کند. از آنجایی که نور یک موج الکترومغناطیسی است، سایر اشکال تابش الکترومغناطیسی مانند اشعه ایکس، امواج مایکروویو و امواج رادیویی خواص مشابهی از خود نشان می دهند.

بیشتر پدیده های نوری را می توان با استفاده از توصیف کلاسیک الکترومغناطیسی نور توضیح داد. با این حال، توصیفات کامل الکترومغناطیسی نور در عمل اغلب دشوار است. اپتیک عملی معمولا با استفاده از مدل های ساده شده انجام می شود. رایج ترین آنها، اپتیک هندسی، نور را به عنوان مجموعه ای از پرتوها در نظر می گیرد که در خطوط مستقیم حرکت می کنند و هنگام عبور از سطوح یا بازتابش از سطوح خم می شوند. اپتیک فیزیکی مدل جامع تری از نور است که شامل اثرات موجی مانند پراش و تداخل است که در اپتیک هندسی قابل محاسبه نیست. از نظر تاریخی، ابتدا مدل نور مبتنی بر پرتو و سپس مدل موجی نور توسعه یافت. پیشرفت در نظریه الکترومغناطیسی در قرن 19 منجر به کشف این شد که امواج نور در واقع تابش الکترومغناطیسی هستند.

برخی از پدیده ها به نور بستگی دارند که هم خواص موجی و هم ذره مانند دارد. توضیح این اثرات به مکانیک کوانتومی نیاز دارد. هنگام در نظر گرفتن خواص ذره مانند نور، نور به عنوان مجموعه ای از ذرات به نام "فوتون" مدل سازی می شود. اپتیک کوانتومی به کاربرد مکانیک کوانتومی در سیستم های نوری می پردازد.

علم نوری با بسیاری از رشته های مرتبط از جمله نجوم، رشته های مهندسی مختلف، عکاسی و پزشکی (به ویژه چشم شناسی و بینایی سنجی که در آن اپتیک فیزیولوژیکی نامیده می شود) مرتبط است و مورد مطالعه قرار می گیرد. کاربردهای عملی اپتیک در انواع فن آوری ها و اشیاء روزمره از جمله آینه ها، عدسی ها، تلسکوپ ها، میکروسکوپ ها، لیزرها و فیبر نوری یافت می شود.